ERDAL YOKSULİ |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
YOKSULİ CAN
Malatya da yoksul doğdu
Acılar hep onu buldu
Baba ölmüş ana duldu
Yürüyordu Yoksuli can
Ekmek bulup yiyemedi
Kimselere diyemedi
İpek kumaş giyemedi
Susuyordu Yoksuli can
Bu düzeni sorguladı
Gerçekleri vurguladı
Halkımızı hep uyardı
Yaşıyordu Yoksulican
Aşık oldu candan bezdi
Sevdiğine türkü dizdi
Saz elinde yurdu gezdi
Coşuyordu Yoksuli can
Haksızlara sövdü çattı
Aşığın sözleri battı
Darbe oldu hapis yattı
Susmuyordu Yoksuli can
Hapislerde kanser oldu
Sarardı gül benzi soldu
Eşi saçlarını yoldu
Çekiyordu Yoksili can
Her eziyet yaşadılar
Ranzalara bağladılar
Çocukları ağladılar
Durmuyordu Yoksuli can
Soğuk soğuk odalarda
Yedi nüfus bir arada
Gülsuyunda bir kondu da
Yatıyordu Yoksuli can
İsmalin yüreğinde
Biz sevenlerin kalbinde
Toplumların belleğinde
Yaşıyordu Yoksuli can
4 Nisan 2009 Cumartesi
İsmail Aydoğmuş
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya
temsilcilerine aittir.
Bu şiirin hikayesi:
• Bu şiiri aynı gün araba vapurunda yazdım
ve İstanbul da ilk kez Şahkulu Sultan Vakfı Külliyesi’nde yaptığımız 24. ölüm yıldönümü anmasında okudum
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bugün 6 ziyaretçi (6 klik) kişi burdaydı! |
|
|
|
| | |