Erdal Yoksuli
  YOKSİLİnin ARDINDAN
 

 

 

 

 

 

YOKSULİ CAN

Malatya da yoksul doğdu
Acılar hep onu buldu
Baba ölmüş ana duldu
Yürüyordu Yoksuli can

Ekmek bulup yiyemedi
Kimselere diyemedi
İpek kumaş giyemedi
Susuyordu Yoksuli can

Bu düzeni sorguladı
Gerçekleri vurguladı
Halkımızı hep uyardı
Yaşıyordu Yoksulican

Aşık oldu candan bezdi
Sevdiğine türkü dizdi
Saz elinde yurdu gezdi
Coşuyordu Yoksuli can

Haksızlara sövdü çattı
Aşığın sözleri battı
Darbe oldu hapis yattı
Susmuyordu Yoksuli can

Hapislerde kanser oldu
Sarardı gül benzi soldu
Eşi saçlarını yoldu
Çekiyordu Yoksili can

Her eziyet yaşadılar
Ranzalara bağladılar
Çocukları ağladılar
Durmuyordu Yoksuli can

Soğuk soğuk odalarda
Yedi nüfus bir arada
Gülsuyunda bir kondu da
Yatıyordu Yoksuli can

İsmalin yüreğinde
Biz sevenlerin kalbinde
Toplumların belleğinde
Yaşıyordu Yoksuli can

4 Nisan 2009 Cumartesi
 

İsmail Aydoğmuş  

 

 

 

 

 

 

 

 
 
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya
temsilcilerine aittir.
 

 

 

Bu şiirin hikayesi:  

 

 

 

 

 

 

 

• Bu şiiri aynı gün araba vapurunda yazdım
ve İstanbul da ilk kez Şahkulu Sultan Vakfı Külliyesi’nde yaptığımız 24. ölüm yıldönümü anmasında okudum

 

 

 
 
 
 
 
 

 
 
  Bugün 6 ziyaretçi (6 klik) kişi burdaydı!  
 
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol